Als je teveel woorden nodig hebt om te vertellen wat je doet
Ik las laatst in een boek van Lisette Thooft dat we allemaal als een boom zijn uit een sprookje, met een deurtje erin. Van de buitenkant zie je niets opvallends, maar wanneer je binnentreedt, dan blijken er rijk versierde zalen te zijn met spiegelende vloeren, schilderingen en kroonluchters, parkachtige tuinen en in de verte grazige weiden.
Het is meestal onmogelijk om de rijkdom van een mens alleen aan de buitenkant te zien. Alleen in de ogen en in de uitstraling zie je soms een glimp van de diepte die binnenin te vinden is. Pas als je iemand leert kennen ontdek je zijn leven, zijn verhalen, zijn gedrag en overtuigingen. Zijn lach en zijn tranen. En een rode draad in dat alles. Noem het de essentie.
Kernachtig in woorden vatten
Soms komen ondernemers bij mij terwijl ze zeker wel zien wat ze allemaal doen. Ze zien de zalen, de tuinen, de weiden. Ze hebben een veelheid aan diensten en tomeloze energie. Ze bruisen. Maar ze merken ook dat ze niet kernachtig kunnen vertellen waarom je juist hen zou moeten inhuren. Zoals een van hen zei: ‘Ik heb heel veel woorden nodig om alles uit te leggen rond wie ik ben en wat ik doe.’ Hoe vat je die veelheid samen?
Rode draad in lange carrières
Een van mijn stokpaardjes is dat je jezelf nooit helder kunt zien. Voor een groot deel omdat je te zeer aan jezelf gewend bent om verbanden te zien tussen verschillende elementen in je leven. Daar heb je een ander voor nodig. Met liefde doe ik juist dit werk: ik zoek en vind de rode draad in lange carrières en zoek verhalen die duidelijk maken wie deze ondernemers in essentie zijn. Die zet ik vervolgens helder en bondig op papier.
Dat ben je
In de gesprekken die ik hiertoe voer zie ik een glimp van de rijke zalen, het frisse gras, de twinkelende lichtjes en ook soms een stukje van een schaduw. Voor mijn nieuwsgierige geest een genot om deze mensen te ontdekken en hun verhalen kernachtig in woorden te vatten. Wanneer die op papier staan zeggen ze: ja, precies, dát ben ik.