De manier waarop ik de laatste jaren fotografeer, noem het abstracte, impressionistische of creatieve fotografie, is voor mij niet begonnen met techniek of met regels. Ik was in mijn persoonlijke proces bezig met loslaten en dat probeerde ik in fotograferen ook te doen. Zo besloot ik ineens de camera te bewegen, als eerste stap. (Ik schreef hier al eerder over in dit artikel.)
Mijn experimenteren met de camera was er één van intuïtie, van het vangen van iets dat ik niet eens helemaal kon benoemen. Ik had geen idee dat de zachte vervagingen, de dansende kleuren en de vervloeiende lijnen die ik vastlegde een naam hadden. Later ontdekte ik dat een deel van mijn werk en mijn stijl onder meer bekendstaat als creatieve fotografie, ICM-fotografie en impressionistische fotografie
Het voelde vreemd, ik had zelf iets ontdekt dat al bleek te bestaan en ook woorden had. Ik merkte dat mijn ervaring met de techniek me zeker hielp om de beelden nog preciezer vorm te geven, en ik ontdekte ook wel wetmatigheden in deze manier van fotograferen, maar ik zorgde er altijd voor dat ze de ervaring niet overschaduwden. Techniek is voor mij meer als een penseel in de hand; het dient om dat wat ik meen te zien te scheppen. Voor mensen die hierin geïnteresseerd zijn bied ik workshops waarin ik je meer leer over ICM-fotografie.
Fotograferen wat ik voel
Voor mij begint een foto niet bij de werkelijkheid zoals die eruitziet, maar bij een gevoel, een zintuiglijk verlangen om een moment te beleven. Mijn uitgangspunt is hoe het voelt op een bepaalde plek. Wanneer ik door de lens kijk, voel ik een zekere spanning – alsof ik heel even de verborgen wereld onder de oppervlakte van de werkelijkheid aanraak. Fotografie brengt me in een flow waarin ik het idee van tijd verlies en opga in het moment, een ervaring die mij steeds opnieuw terugbrengt naar iets essentieels in mezelf.
Toen ik begon liet ik me vooral leiden door het gevoel dat ik iets wilde vastleggen dat tegelijkertijd aanwezig en ongrijpbaar was. Het beeld mocht niet te scherp zijn, niet te perfect of volledig ‘af’. Maar ook niet helemaal vaag. Ik wilde een ruimte creëren waarin je kon dwalen, zoals je gedachten soms kunnen wegzweven in het moment tussen wakker zijn en dromen. Het was alsof ik een droomlandschap probeerde te vangen, een plek in de tussenruimte tussen realiteit en verbeelding. In mijn werk op deze pagina kun je daar misschien iets van terugzien.
Creatieve fotografie als proces
Wanneer ik kijk naar mijn werk, zie ik niet alleen beelden maar ook stukjes van mijn eigen reis. Ik ontdek kleuren en vormen die voor mij emoties en herinneringen uitdrukken. In elk beeld dat ik maak, vind ik een beetje van die verborgen plek in mezelf – een plek waar ik steeds nieuwsgierig naar ben, en waar ik zeker nog lang niet alles van heb gezien.
Fotografie is voor mij niet zozeer een manier om de werkelijkheid vast te leggen, maar eerder om die werkelijkheid opnieuw te ontdekken, haar in lagen af te pellen en haar geheimen te laten spreken. Misschien is dat wat ik hoop te bereiken in elk beeld: een uitnodiging voor de kijker om niet alleen te kijken, maar ook zelf te voelen en te dromen.
Lees hier alles over mijn workshop ICM-fotografie
