Thuis in de natuur

In het boek Walden van Thoreau – uitgegeven in 1854 – vertelt de auteur hoe hij een eigen huisje in het bos bouwde en hoe eenvoudig dat eigenlijk is. Hoezeer een eigen huis bouwen, een nest, een hol, eigenlijk de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn. Hoe mensen die groot wonen zichzelf vastketenen omdat ze ook veel meer moeten werken om dat allemaal te kunnen betalen…

Hoe verrassend is het om een stem te lezen die al meer dan 150 jaar geleden klonk en hoe verrassend realistisch en modern die woorden, al is zijn omgeving verschillend van de onze. En hij heeft natuurlijk een punt. We ketenen onszelf vast met al onze spullen, al onze bezittingen.

Wonen in de natuur

Het kan een waar avontuur zijn en verrassend prettig om eens een stapje de andere kant op te doen: terug naar waar wij horen… zoals Sylvain Tesson beschrijft in zijn boek Zes maanden in de Siberische wouden. Hij woonde een tijdje in een Siberisch hutje aan een meer en schreef er een boek over. Minder scherp dan Thoreau in zijn Walden, maar enorm inspirerend omdat je als lezer meegevoerd wordt in zijn ritme, langzaam overgevend aan de ademhaling van de natuur die hem omgeeft….

Ritme in onszelf

Wij zijn zelf onderdeel van de natuur, dus wanneer we eropuit trekken zijn we daar waar we horen. Te midden van flora en fauna, geraakt door de elementen. Het ritme van de natuur klinkt ook in ons eigen lichaam, maar vaak merken we dit niet meer op. Door in de natuur te zijn, worden we ons hier meer bewust van. We komen weer in het ritme van de dagen, de weken, de seizoenen. We deinen weer mee op de aardse getijden. Dagelijkse zaken komen weer in een breder perspectief en worden soms zelfs triviaal.

Ademloze schoonheid

In de natuur kun je dwalen naar waar je aandacht naartoe gaat, op een ander tempo dan ik in ieder geval gewend ben. In de natuur zijn prikkels van een ander niveau. Het zit meer in het subtiele, in de ontdekkingen, de uitzichten, de kleuren; schakeringen groen, bruin, maar ook rood, geel en blauw. Bomen warrig, statig, fier en soms gebroken. Kaalgevreten takken. Groepen bomen, kale vlakten met diersporen, hier en daar een boom die duidelijk dient als beschutting. Een ondiepe kuil eronder, een slaapplek. De grilligheid van het landschap is soms van een schoonheid die me ademloos maakt…

In de natuur kom ik tot rust en laad ik me op. Voor mij noodzakelijk om mijn leven te leiden.