Creativiteit voelt voor mij als een innerlijke stroming, altijd aanwezig, soms op de achtergrond, dan weer helder en onontkoombaar. Het is geen keuze, maar een wezenlijk deel van wie ik ben. Pas de laatste jaren besef ik hoe diep die creatieve energie reikt – het is niet iets wat ik doe, maar wie ik ben. Het creatieve proces is mijn manier geworden om lagen van mezelf te ontdekken die lang verborgen bleven onder verwachtingen en aangeleerde patronen.
Vaak begint het met een flard, een gevoel dat ik niet direct kan plaatsen. Iets ongrijpbaars dat me uitnodigt om te onderzoeken, om het vast te leggen in kleuren, beelden of vormen. Tijdens dat proces gebeurt er meer dan alleen creëren; ik werk ook aan mijzelf. Het is een oefening in stilte, in luisteren naar mijn innerlijke wereld, naar wat daar leeft en gezien wil worden. Creatief zijn heeft me geleerd om stil te staan en mijn eigen gedachten en gevoelens aan te raken.
Ik schreef hier al eerder over in dit artikel.
De ontmoeting met onzekerheid
In de ruimte die ik maak om te creëren, kom ik ook mijn twijfels tegen. Die stemmetjes die fluisteren dat het beter kan, dat ik tekortschiet of dat anderen misschien zullen oordelen. Vooral bij werk dat me na aan het hart ligt, voel ik die kwetsbaarheid. Het is alsof ik mezelf blootleg. Maar in die spanning vind ik ook mijn kracht. Juist door door te gaan, ondanks de angsten, leer ik ze te omarmen. Het is een oefening in loslaten, in de schoonheid zien van imperfectie en in het vertrouwen op het onverwachte.
Creativiteit heeft me laten zien dat fouten kansen zijn. Elke ‘mislukking’ opent de deur naar iets nieuws, iets wat ik van tevoren niet had kunnen bedenken. Het vraagt geduld en vertrouwen – vertrouwen dat het proces altijd tot groei leidt. Soms brengt een onverwacht resultaat een diepte die ik nooit had voorzien. In die zin lijkt creativiteit op het leven zelf: chaotisch, onvoorspelbaar, en tegelijk vol mogelijkheden.
Openheid door creativiteit
Wat ik maak, stopt niet bij het werk zelf. Het sijpelt door in mijn dagelijks leven, in hoe ik de wereld bekijk en betekenis geef aan wat er gebeurt. Creativiteit maakt me alerter op kleine momenten – het spel van licht, de tinten van een ochtend, de emoties die een kleur oproept. Het helpt me open te blijven, nieuwsgierig en verbonden met iets dat groter voelt dan woorden kunnen omvatten.
Misschien is dat wel het mooiste van creativiteit: het is niet iets buiten mijzelf, maar iets dat altijd al in mij aanwezig was. Elke penseelstreek, elke foto is een stap dichter bij mezelf. Een kans om opnieuw te ontdekken wie ik ben en wat ik belangrijk vind.
Een reis naar binnen
Creativiteit is een reis van groei en loslaten, een ontdekkingstocht naar binnen. Het vraagt moed om kwetsbaar te zijn, om ruimte te maken voor wat zich wil laten zien. Maar in die reis schuilt ook de beloning. Iedere stap, hoe klein ook, brengt me dichter bij mijn kern. En het is daar, in dat kwetsbare gebied, dat ik voel dat mijn werk leeft – niet ondanks, maar juist door de imperfectie.
Door te creëren, geef ik niet alleen vorm aan beelden, maar ook aan mezelf. Het proces is een uitnodiging om verder te kijken, om nieuwsgierig te blijven naar wat er nog te ontdekken valt. Het leert me mijn angsten te omarmen en ruimte te maken voor nieuwe mogelijkheden. Dat maakt creativiteit niet alleen een manier van maken, maar een manier van zijn.
