
Kwetsbaarheid in kader: hoe fotografie mij zelfvertrouwen geeft (en andere lessen)
Er zijn van die momenten in het leven dat je voelt dat je kwetsbaar moet zijn om ruimte te maken voor iets nieuws. Voor mij
Er zijn van die momenten in het leven dat je voelt dat je kwetsbaar moet zijn om ruimte te maken voor iets nieuws. Voor mij
Mijn fotografie is mijn kompas geworden in een tijd waarin ik mezelf kwijt was. Het begon als iets kleins. Een manier om schoonheid te vangen
Creativiteit voelt voor mij als een innerlijke stroming, altijd aanwezig, soms op de achtergrond, dan weer helder en onontkoombaar. Het is geen keuze, maar een
Mindful fotograferen… ik had daar een bepaald beeld bij. Bijvoorbeeld dit: ik leerde ooit van een professioneel fotograaf om vooraf aan het fotograferen een omgeving
De manier waarop ik de laatste jaren fotografeer, noem het abstracte, impressionistische of creatieve fotografie, is voor mij niet begonnen met techniek of met regels.
Ik hoor mezelf vaak vertellen over mijn oma Leida. Zoveel zelfs, dat mijn dochter inmiddels het gevoel heeft dat ze haar ook heeft gekend. Mijn
Fotograferen is mijn ultieme manier om bij mezelf te zijn en tot rust te komen. Om weer te voelen dat ik er ben en wie
Alles beweegt, alles verandert, alles stroomt. Ook al zien we het niet altijd. Ook in de natuur is geen moment hetzelfde. Het weer, de temperatuur,
Zelf vind ik dat mijn beste werk ontstaat wanneer ik niets plan en ‘het laat gebeuren’. Wanneer ik me dus laat leiden door mijn intuïtie
Als ik terugdenk aan mezelf als klein meisje dan heb ik daar niet zoveel herinneringen bij. Behalve dat ik weet en voel dat ik het