Het heeft best lang geduurd voordat ik mijn aangeboren nieuwsgierigheid als een goede eigenschap zag en ook had geleerd hoe ik die kon laten werken in mijn leven en werk. Voor mij levert het in alle opzichten een leven met betekenis op.

Ook bij fotografie kun je nieuwsgierigheid ‘inzetten’. Zie je iets of een omgeving dat je raakt, kijk dan waar dat door komt. Zijn het de kleuren, de sfeer, zie je opvallende lijnen of patronen? En hoe kun je dat wat je raakt zo goed mogelijk in beeld brengen, zodat je dat wat je voelt of waarneemt daadwerkelijk overbrengt? Daarvoor kan het zijn dat je je door de omgeving moet bewegen, naar links of rechts of naar voren of naar achteren, maar ook dat je de hoogte van je standpunt moet of kunt veranderen. Door je knieën of juist op een heuvel in de buurt gaan staan. Kijk ook naar de stand van de zon, of wat de wind doet met de bomen en bladeren. Levert dat bijzondere effecten op?

Nieuwsgierigheid is wat mij betreft de eerste stap in verschil maken. Als je door iets geprikkeld wordt, dan komt de nieuwsgierigheid vanzelf.  Maar wat als dat eens niet gebeurt? Ik heb ontdekt dat nieuwsgierigheid je juist dan ook iets kan brengen. Je moet er alleen even aan denken om met je nieuwsgierige bril de wereld te bekijken. En wie weet krijg je wat mooie inzichten. Misschien ben je niet rustig genoeg. Misschien wil je te graag (dat is meestal bij mij aan de hand). In alle gevallen levert nieuwsgierigheid iets op. Bij fotografie maar ook bij andere dingen.

Dus nieuwsgierig zijn:

Naar wat je raakt

En wat je niet raakt

Naar mensen van wie je houdt

En mensen van wie je niet houdt

Naar een onbekende wereld

En de wereld die je kent

Naar avontuur

En je dagelijkse rituelen

Kunst die je aanspreekt

En die je echt afschuwelijk vindt

Naar jezelf op je best

En naar waar je liever niet naar kijkt

Het lijkt op ‘voor meer verdieping moet je je meer met je omgeving verbinden’. Verbinden met dat wat voor de hand ligt en waar je niet direct op zit te wachten. Dan komt er ruimte en inzicht.