Als beginnend fotograaf wist ik wel dat foto’s in de ochtend en avond een heel eigen magie hadden. Maar hoe het licht in de loop van de dag veranderde, ontdekte ik pas gaandeweg.

Een paar jaar geleden fotografeerde ik samen met een vriendin paarden in de duinen. Het was een warme middag en de zon scheen fel. We waren samen en toch apart aan het kijken en genieten. Het was midden op de dag en de zon scheen. We wezen elkaar op mooie dingen en fotografeerden ook elkaar. Op een gegeven moment zei ze: kijk, het licht verandert. En ze wees op een paard dat ineens een soort glans op zijn lichaam had, een zachter licht dat er even daarvoor niet was. En dat licht was ineens overal. En zoals dat gaat met lessen: toen voelde ik wat het licht deed. Sindsdien neem ik het veel bewuster mee in mijn foto’s.

Het is niet dat ik niet wist dat licht in fotografie belangrijk is. Natuurlijk wist ik dat. En ik wist ook dat je beter vroeger of later op de dag kunt fotograferen als de zon schijnt. En toch… nu zág ik het. Met dat licht werd de wereld een beetje magisch…

De dagen daarna zag ik het licht steeds weer. Een glans op een gezicht, een bloemblaadje dat lichter was dan de andere, schaduwen in het struikgewas… en mijn blik op de werkelijkheid veranderde daardoor.

Door te spelen met licht kun je dat wat je ziet iets extra’s geven. En vaak is het juist het licht dat maakt dat iets je raakt. Waar licht je object op, waar glinstert het, wat doet de schaduw? En wat gebeurt er als je het licht in je rug hebt of juist tegenover je? Soms hoef je alleen maar een stap opzij te doen om het licht te ‘vangen’ met je camera.