Er zijn van die momenten in het leven dat je voelt dat je kwetsbaar moet zijn om ruimte te maken voor iets nieuws. Voor mij is dat ‘iets nieuws’ fotografie. Creatieve fotografie, om precies te zijn. Het begon allemaal als een manier om kleine momenten vast te leggen, een spel met beweging, licht en compositie. Wat ik niet had verwacht, was dat ik een krachtige tool in handen kreeg om mezelf beter te leren kennen, om patronen van perfectionisme los te laten, en om mezelf op een andere en kwetsbare manier te zien.

Het maken van een foto is in essentie een soort ontmoeting met mezelf. Elke keer dat ik mijn camera oppak, kom ik dichter bij een beeld dat iets in mij weerspiegelt. Dit kan zowel letterlijk als figuurlijk zijn: een reflectie in een plas water, een spel met schaduwen, of de manier waarop licht door een bladerenrij wordt gefilterd. Maar iets heel bijzondes gebeurt niet tijdens het fotograferen zelf, maar in het moment dat ik besluit om een foto online te delen, op Instagram, bijvoorbeeld. Dit klinkt misschien simpel, maar geloof me, er gaat een hele wereld aan gedachten aan vooraf.

Kwetsbaarheid in volle glorie

Die kwetsbaarheid zet zich nog sterker door op het moment dat ik besluit een foto te delen. Vaak betrap ik mezelf dan op een innerlijke strijd: “Durf ik dit te laten zien?” Want met elke foto die een diepere laag bevat, geef ik ook een stukje van mezelf bloot. Het voelt alsof ik een verhaal vertel zonder woorden, een verhaal dat niet altijd glad en gepolijst is, maar juist zijn kracht vindt in de rauwe, ongefilterde details. En toch, ondanks de twijfels en de kleine stemmetjes die soms fluisteren dat ik me te open stel, kies ik ervoor om die foto’s te delen. Want het zijn juist deze kwetsbare momenten die mij eraan herinneren waarom ik ooit begon met fotografie – om te ontdekken, te verbinden, en te groeien, zelfs als dat soms betekent dat ik me even onbeschermd voel.

Er is iets magisch maar ook heel kwetsbaars aan het delen van een beeld dat persoonlijk voelt. Er zijn foto’s die ik maak, die spannender aanvoelen omdat ze een deel van mezelf onthullen dat ik niet altijd durf te tonen. Misschien is het een experiment met kleur en vorm, misschien of een foto die simpelweg een intieme stemming overbrengt. Die momenten vragen om moed.

Toch is er een diepe voldoening wanneer ik die ‘deel’-knop indruk. Ik voel me dan als het ware blootgesteld, alsof ik mezelf zonder filter laat zien aan de wereld. Dit heeft me geleerd dat kwetsbaarheid een kracht is. Door juist die foto’s te delen die me nerveus maken, daag ik mezelf uit. Het voelt als een sprong in het onbekende, maar die sprong brengt me telkens weer een stukje dichter bij wie ik echt ben. Dit is voor mij de ware essentie van loslaten: accepteren dat niet alles perfect hoeft te zijn, dat er schoonheid schuilt in het imperfecte, in het ongeplande, in de ruwe randjes van het leven.

Wat ik ook merkte, is dat anderen soms juist het meest reageren op de foto’s die voor mij spannend waren om te delen. Dat is iets wat ik nooit had kunnen voorzien. Soms voel ik me gespannen over een beeld. Maar juist die reacties bevestigen dat ik niet de enige ben die zich soms zo voelt, dat kwetsbaarheid verbindt. Die herkenning geeft me vertrouwen om door te gaan, om te blijven experimenteren en mijn stem verder te ontwikkelen.

Door creatieve fotografie en het delen van mijn werk ben ik me ook bewuster geworden van mijn eigen groeiproces. Zelfvertrouwen ontstaat niet in een keer, het is een proces van steeds weer opnieuw durven laten zien wie ik ben. Ik heb geleerd dat het in kleine stappen gaat, iedere keer iets meer. Fotografie heeft mij daarbij geholpen als een spiegel, en Instagram is de plek waar ik mijn reflecties met anderen deel. Het is een avontuur dat nog lang niet afgelopen is, en elke foto voelt als een nieuwe stap in het avontuur van zelfontdekking.

Het is een reis die me heeft geholpen om los te laten en tegelijkertijd dieper in mezelf te graven. En met elke foto die ik deel, voel ik me sterker en een beetje vrijer, alsof ik door het loslaten van controle een stuk van mezelf hervind.

Lees ook: Fotografie als kompas