Elke fotograaf heeft wel een bepaalde voorkeur voor onderwerpen, thematiek en techniek. De een legt zich toe op straatfotografie, een ander legt graag landschappen vast. De een fotografeert met een grote telelens kwetsbare vogeltjes, de ander ligt op de grond met een macrolens om springstaartjes te ‘vangen’.

Wat ik bij mezelf ontdek is mijn voorkeur voor een bepaalde afstand tot het onderwerp. Niet het grote landschap en ook niet het kleinste miertje, maar ergens daartussen. Een stuk van een plant, een enkele tak. Soms wel een hele boom, maar dan wel in relatie met iets eromheen. Dat betekent niet dat ik nooit het hele landschap vastleg of eens een uitstapje maak naar wat er te zien is in een waterdruppel, maar toch keer ik steeds weer terug naar dat andere. Het is hoe ik kijk naar de dingen: in detail, zonder de samenhang uit het oog te verliezen.