Creativiteit is iets dat altijd in mij heeft gezeten. Een stille kracht die soms op de achtergrond sluimert, dan weer naar voren treedt. Een onderstroom, een zachte drang om te creëren, om de wereld om mij heen te verkennen en dat wat me raakt te vertalen in beelden, kleuren, vormen. Maar pas in de afgelopen jaren ben ik me echt gaan realiseren hoe diep die creativiteit gaat – hoe het niet alleen iets is wat ik ‘doe’ maar wie ik ben. Het is een pad geworden, een manier om mezelf te leren kennen en om dichter bij die lagen van mijzelf te komen die misschien al die tijd verstopt waren onder verwachtingen en patronen.
Het creatief proces begint voor mij vaak met iets wat ik zie en een gevoel. Een vaag en ongrijpbaar gevoel soms, alsof ik naar iets kijk dat net buiten mijn bereik ligt. Toch zoek ik vervolgens naar manieren om het vast te leggen, om het een vorm te geven. En tijdens die zoektocht merk ik dat ik niet alleen bezig ben met het maken van iets, maar dat ik ook bezig ben met mezelf, mijn eigen binnenwereld. Het proces van creatief zijn heeft me geleerd om stil te staan, om naar binnen te keren, om mijn eigen gedachten en gevoelens onder ogen te zien. Ik schreef hier al eerder over in dit artikel.
Onzekerheden ontmoeten
In de ruimte die ik creëer om te maken, ontmoet ik ook mijn eigen angsten en onzekerheden. Het zijn die stemmetjes die zeggen dat het niet goed genoeg is, dat ik beter moet kunnen, dat anderen misschien zullen oordelen. Vooral wanneer ik iets maak dat dicht bij mijn hart ligt, voel ik dat. Het is alsof ik mijzelf blootleg op het canvas of in de foto. Maar juist door die spanning op te zoeken en door te blijven gaan, leer ik om die angsten te omarmen. Het is een constante oefening in loslaten, in accepteren dat perfectie niet bestaat en dat creativiteit juist zijn kracht vindt in imperfectie, in het onverwachte.
Creatief zijn heeft me ook geholpen bij fouten durven maken. Elke keer dat iets niet lukt zoals ik had gehoopt, krijg ik een kans om iets nieuws te leren. Dit vraagt om geduld en om vertrouwen – vertrouwen dat het proces op de een of andere manier leidt tot groei, tot een beter begrip van mezelf en wat ik wil uitdrukken. Soms leidt een ‘mislukking’ zelfs tot een verrassend resultaat, iets dat ik van tevoren nooit had kunnen bedenken. In die zin is creativiteit een beetje als het leven zelf: het is chaotisch, onvoorspelbaar, maar ook rijk en vol potentieel.
Creativiteit om open te blijven
Het creatieve proces stopt niet bij het maken zelf. Het sijpelt door in mijn dagelijkse leven, in de manier waarop ik de wereld bekijk en betekenis geef aan wat ik meemaak. Creativiteit helpt me om open te blijven, om met een nieuwsgierige blik naar dingen te kijken die ik eerder als vanzelfsprekend zag. Ik ben me bewuster geworden van kleine momenten, van subtiele veranderingen in licht, van de emoties die bepaalde kleuren kunnen oproepen. Het is een gevoel van verbondenheid met iets groters, iets dat niet altijd met woorden te vangen is, maar dat toch betekenis geeft aan wat ik doe en wie ik ben.
Misschien is dat wel het mooiste aan creativiteit: het is niet alleen iets wat ik buiten mijzelf vind, het is iets wat al in mij aanwezig is.
Door creatief te zijn, leer ik niet alleen om iets te maken, maar ook om mezelf te maken – om te ontdekken wie ik ben, wat ik voel, wat ik belangrijk vind. Elke keer dat ik een project begin, voel ik dat ik een nieuwe laag van mezelf aanraak. Het is als een uitnodiging om steeds weer een stukje dieper te gaan, om nieuwe vragen te stellen, om nieuwsgierig te blijven naar wat er nog allemaal te ontdekken valt. Het is ook een proces dat me helpt om mijn eigen angsten onder ogen te zien en om dat een plek te geven in mijn werk. Want juist daar, in dat kwetsbare gebied waar ik me het meest blootgesteld voel, ligt de kracht van wat ik maak. En door die kracht te omarmen, door mezelf de vrijheid te geven om te proberen en te falen, voel ik me steeds dichter bij de kern van wie ik ben.
Creativiteit voor groei, loslaten en zelfkennis
Creativiteit is een reis, een innerlijke ontdekkingstocht waarin ik keer op keer wordt uitgenodigd om mezelf te leren kennen, om mijn angsten aan te kijken, om los te laten wat niet meer nodig is en om ruimte te maken voor groei, voor mogelijkheden. Het is een intieme en soms confronterende reis, maar een die ik telkens weer met volle overtuiging wil maken. Want iedere stap die ik zet, iedere penseelstreek, iedere foto, brengt me dichter bij mezelf.
